Լինում է, չի լինում, մի փոքրիկ քամի է լինում։ Քանի որ քամին փոքրիկ էր շատ թույլ էր փչում և անգամ մի տերև չէր կարողանում պոկել։ Նա  շատ էր տխրում, որ այդքան թույլ է, բայց չէր հուսահատվում և միշտ փորձում էր ավելի ուժեղ փչել։ Մեծանալով, սովորելով քամին դարձավ մեծ, ուժեղ և հզոր։ Այժմ նա կարող էր անգամ ծառեր արմատախիլ անել, բայց քանի որ շատ բարի էր նա իր ուժը գործածում էր միայն լավ արարքաների համար։